کاهش شنوایی + دلایل

کاهش شنوایی که با افزایش سن کم کم ایجاد می شود  شایع است. بیش از نیمی از افراد بالای 75 سال  دچار کم شنوایی مرتبط با سن هستند.

سه نوع کم شنوایی وجود دارد:

رسانا، که گوش خارجی یا میانی را درگیر می کند.
حسی عصبی که گوش داخلی را درگیر می کند.
مختلط که ترکیبی از این دو است.

افزایش سن و قرار گرفتن در اطراف صداهای بلند هر دو می توانند باعث کاهش شنوایی شوند. عوامل دیگر، مانند جرم بیش از حد گوش، می تواند عملکرد گوش را برای مدتی کاهش دهد.

معمولاً نمی توانید به گوشتان برگردید. اما راه هایی برای بهبود آنچه می شنوید وجود دارد.

علائم کاهش شنوایی

علائم کم شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خفه بودن صدای گفتار افراد و صداهای دیگر.

مشکل در درک کلمات، به خصوص زمانی که در یک جمعیت یا یک مکان پر سر و صدا هستید.

مشکل در شنیدن حروف الفبا که حروف صدادار نیستند.

اغلب از دیگران می خواهند که آهسته تر، واضح تر و بلندتر صحبت کنند.

نیاز به افزایش صدای تلویزیون یا رادیو دارند.

دور ماندن از برخی تنظیمات اجتماعی

اذیت شدن از صدا های نویز پس زمینه پس زمینه ای

صدای زنگ در گوش که به عنوان وزوز گوش شناخته می شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر شنوایی خود را به صورت ناگهانی، به ویژه در یک گوش، از دست دادید، فورا به پزشک مراجعه کنید.  کم شنوایی ناشی از افزایش سن کم کم اتفاق می افتد. بنابراین ممکن است در ابتدا متوجه آن نشوید.

علل کاهش شنوایی

برای درک اینکه چگونه کم شنوایی رخ می دهد، درک نحوه عملکرد شنوایی مهم است پس یک توضیح مختصر از مکانیسم گوش به شما می دهیم.

گوش دارای سه قسمت اصلی است: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی. امواج صوتی از گوش خارجی که همان لاله گوش و سوراخ گوش شما است عبور کرده و باعث ارتعاش پرده گوش می شود.

پرده گوش و سه استخوان کوچک گوش میانی ارتعاشات را در حین حرکت به گوش داخلی بزرگتر می کنند. در آنجا، ارتعاشات از مایعی در قسمت حلزونی شکل گوش داخلی که به حلزون گوش معروف است، عبور می کند.

هزاران موی ریز به سلول‌های عصبی حلزون گوش متصل هستند که به تبدیل ارتعاشات صوتی به سیگنال‌های الکتریکی کمک می‌کنند. سیگنال های الکتریکی به مغز منتقل می شود. مغز این سیگنال ها را به صدا تبدیل می کند.

علل کم شنوایی عبارتند از:

آسیب به گوش داخلی: افزایش سن و صدای بلند می تواند باعث ساییدگی موها یا سلول های عصبی حلزون شود که سیگنال های صوتی را به مغز می فرستند. موها یا سلول های عصبی آسیب دیده یا از دست رفته سیگنال های الکتریکی را به خوبی ارسال نمی کنند. این باعث کاهش شنوایی می شود.

و از علائم آن می توان به اینکه صدای بلند خفه و بم به نظر می رسد اشاره کرد.

تجمع جرم گوش با گذشت زمان: جرم گوش می تواند مجرای گوش را مسدود کند و مانع از عبور امواج صوتی شود. حذف جرم گوش می تواند به بازیابی شنوایی کمک کند.

عفونت گوش یا رشد غیرعادی استخوان یا تومور: در گوش خارجی یا میانی، هر یک از این موارد می تواند باعث کاهش شنوایی شود.

پارگی پرده گوش: صدای بلند، تغییرات ناگهانی فشار، ضربه زدن به گوش با جسم و عفونت می تواند باعث ترکیدن پرده گوش شود.

عوامل خطر ساز در کاهش شنوایی

عواملی که باعث آسیب یا از بین رفتن عصب گوش و سلول های عصبی گوش داخلی می شوند عبارتند از:

بالا رفتن سن: با بالا رفتن سن گوش داخلی به مرور زمان خراب می شود.

صداهای بلند: قرار گرفتن در اطراف صداهای بلند می تواند به سلول های گوش داخلی آسیب برساند. آسیب می تواند با قرار گرفتن در اطراف صداهای بلند در طول زمان اتفاق بیفتد. یا آسیب می تواند ناشی از یک انفجار کوتاه سر و صدا، مانند یک تیراندازی باشد.

ژن و وراثت:  ژن‌هایی که از پدر و مادر دریافت می کنید ممکن است باعث شوند که شما در اثر صدا یا پیری در معرض کاهش شنوایی قرار بگیرید.

صدای بلند: قرار گرفتن در محل هایی که دائما صدای بلند به گوش می رسد، مانند کشاورزی، ساخت و ساز یا کار در کارخانه و یا میدان های تیر، می تواند منجر به آسیب به داخل گوش شود.

قرار گرفتن در معرض صداهای انفجاری مانند اسلحه های گرم و موتورهای جت می تواند باعث کاهش شنوایی فوری و دائمی شود. سایر فعالیت‌هایی که سطح سر و صدای بسیار بالایی دارند عبارتند از:  موتورسواری، نجاری یا گوش دادن به موسیقی با صدای بلند.

داروها: برخی داروها شامل آنتی بیوتیک جنتامایسین، سیلدنافیل (ویاگرا) و داروهای خاصی است که برای درمان سرطان استفاده می شود که می تواند به گوش داخلی آسیب برساند. دوزهای بسیار بالای آسپرین، سایر مسکن ها، داروهای ضد مالاریا یا دیورتیک های لوپ می توانند اثرات کوتاه مدتی بر شنوایی داشته باشند.

علائم اثر گذاشتن این دارو ها روی گوش شامل صدای زنگ در گوش است که به عنوان وزوز گوش یا کاهش شنوایی نیز شناخته می شود. برخی بیماری ها بیماری هایی مانند مننژیت که باعث تب بالا می شوند می توانند به حلزون گوش آسیب بزنند.

عوارض کاهش شنوایی

کم شنوایی می تواند زندگی را دچار مشکل کند. افراد مسن مبتلا به کم شنوایی اغلب گزارش می دهند که افسرده هستند. از آنجایی که کم شنوایی می تواند صحبت با دیگران را سخت تر کند، برخی از افراد مبتلا به کم شنوایی احساس می کنند که از دیگران جدا شده اند. از دست دادن شنوایی همچنین با از دست دادن مهارت های تفکر مرتبط است که به عنوان اختلال شناختی شناخته می شود.

کاهش شنوایی نیز با خطر افتادن در ارتباط است زیرا یکی از ابزار تعادل بدن در گوش است.

جلوگیری از کاهش شنوایی

مراحل زیر می تواند به جلوگیری از کم شنوایی ناشی از صداهای بلند کمک کند و از بدتر شدن کم شنوایی ناشی از پیری جلوگیری کند:

از گوش های خود محافظت کنید دور ماندن از صدای بلند بهترین محافظت است. در محل کار، گوش‌گیرهای پلاستیکی یا گوش‌بندهای پر از گلیسیرین می‌توانند به محافظت از شنوایی کمک کنند.

هر چند وقت تست شنوایی بدهید. اگر سر و صدای زیادی دارید، به آزمایشات شنوایی منظم فکر کنید. اگر مقداری از شنوایی خود را از دست داده اید، می توانید اقداماتی را برای جلوگیری از کاهش بیشتر انجام دهید.

از خطرات ناشی از سرگرمی ها و بازی های دوری کنید. سوار شدن بر ماشین برفی یا جت اسکی، شکار، استفاده از ابزارهای برقی یا گوش دادن به کنسرت های راک می تواند به مرور زمان به شنوایی آسیب برساند. استفاده از محافظ های شنوایی یا وقفه در برابر سر و صدا می تواند از گوش شما محافظت کند. کم کردن صدا هنگام گوش دادن به موسیقی نیز کمک می کند.

بیشتر بدانید: بیماری شوانوماتوز