بیماری کروپ چیست؟

کروپ به عفونت راه هوایی فوقانی گفته می شود که باریک می شود و تنفس را سخت می کند. کروپ همچنین باعث سرفه ای می شود که صدایی شبیه پارس کردن دارد.

سرفه و سایر علائم و نشانه های کروپ نتیجه تورم و تحریک اطراف جعبه صدا (حنجره)، نای  و لوله های برونش (نایژه ها) است. هنگامی که سرفه هوا را از طریق این گذرگاه باریک وارد می کند، تارهای صوتی متورم صدایی شبیه پارس فوک تولید می کنند. نفس کشیدن اغلب صدای سوت بلندی به نام استریدور تولید می کند.

هنگامی که راه هوایی فوقانی با ویروسی که باعث کروپ می شود آلوده شود، بافت های اطراف جعبه صدا (حنجره) و نای (نای) متورم می شوند. هنگامی که سرفه هوا را از طریق این گذرگاه باریک وارد می کند، ممکن است مانند صدای فوک به نظر برسد.

کروپ اغلب در کودکان کوچکتر رخ می دهد. معمولا بیماری  جدی نیست اکثر کودکان را می توان برای درمان کروپ در خانه درمان کرد.

بیشتر بدانید: سندروم سینوس قلبی بیمار

علائم کروپ

علائم این بیماری اغلب به عنوان یک سرماخوردگی معمولی شروع می شود. اگر تورم، تحریک گلو و سرفه کافی وجود داشته باشد، کودک ممکن است به این موارد مبتلا شود:

سرفه با صدای بلند که با گریه و سرفه و همچنین اضطراب و ناراحتی بدتر می شود و چرخه ای از بدتر شدن علائم را ایجاد می کند.
تب
صدای گرفته
تنفس پر سر و صدا و سختی در نفس کشیدن
علائم کروپ اغلب در شب بدتر است و معمولاً 3 تا 5 روز طول می کشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم شدید هستند، بدتر می شوند، بیش از 3 تا 5 روز طول می کشند یا به درمان های خانگی پاسخ نمی دهند، با پزشک اطفال تماس بگیرید خود تماس بگیرید.

اگر کودک شما:

هنگام تنفس به داخل و خارج، صداهای تنفسی پر سر و صدا و با صدای بلند ایجاد می کند.
هنگامی که گریه نمی کند یا ناراحت نیست، صداهای تنفسی با صدای بلند تولید می کند.
شروع به آبریزش می کند یا در بلع غذا مشکل دارد.
به نظر مضطرب، ناراحت و بی قرار یا بیش از حد خسته است و انرژی ندارد.
با سرعتی بیشتر از حد معمول نفس می کشد.
سخت نفس می کشد.
رنگ آبی یا خاکستری در اطراف بینی، داخل یا اطراف دهان یا روی ناخن ایجاد می کند.

علل

کروپ معمولاً توسط یک عفونت ویروسی ایجاد می شود که اغلب یک ویروس پاراآنفلوآنزا است.

کودک شما ممکن است با تنفس قطرات تنفسی آلوده سرفه یا عطسه در هوا به ویروس مبتلا شود. ذرات ویروس موجود در این قطرات ممکن است روی اسباب بازی ها و سطوح دیگر نیز زنده بمانند. اگر کودک شما سطحی را لمس کند که روی آن ویروس وجود دارد و سپس چشم ها، بینی یا دهان را لمس کند، ممکن است عفونت ایجاد شود.

عوامل خطرساز

کودکان بین 6 ماه تا 3 سال بیشترین خطر ابتلا به کروپ را دارند. از آنجایی که کودکان راه‌های هوایی کوچکی دارند، احتمالاً علائم بیشتری در کروپ دارند. کروپ به ندرت در کودکان بزرگتر از 6 سال رخ می دهد.

عوارض

اکثر موارد کروپ خفیف است. در تعداد کمی از کودکان، راه هوایی به اندازه ای متورم می شود که باعث مشکلات تنفسی می شود. به ندرت، علاوه بر عفونت ویروسی، عفونت باکتریایی نای نیز ممکن است رخ دهد. این می تواند منجر به مشکلات تنفسی شود و نیاز به مراقبت های پزشکی اورژانسی دارد.

فقط تعداد کمی از کودکانی که برای کروپ در اورژانس مراجعه می‌کنند نیاز به بستری در بیمارستان دارند.

پیشگیری

برای جلوگیری از ابتلا به کروپ، همان اقداماتی را انجام دهید که برای جلوگیری از سرماخوردگی و آنفولانزا استفاده می کنید.

شستن مکرر دست ها با آب و صابون به مدت حداقل 20 ثانیه مهمترین مرحله است.
کودک خود را از هر کسی که بیمار است دور نگه دارید.
کودک خود را تشویق کنید تا در ناحیه آرنج سرفه یا عطسه کند.
سطوحی که اغلب لمس می شوند را تمیز کنید.
برای جلوگیری از عفونت های جدی تری که ممکن است باعث بروز کروپ شوند، واکسن های کودک خود را به روز نگه دارید. واکسن‌های دیفتری و هموفیلوس آنفلوآنزا نوع b (Hib) از برخی از نادرترین – اما خطرناک‌ترین – عفونت‌های راه هوایی فوقانی محافظت می‌کنند. هنوز واکسنی وجود ندارد که از ویروس پاراآنفلوآنزا محافظت کند.

بیشتر بدانید:  بهترین جراح بینی کیست؟